Oferta

Masaż klasyczny jest metodą leczenia fizykalnego. Zabieg ten polega na mechanicznym drażnieniu tkanek, które powoduje bezpośredni lub pośredni wpływ na organizm. W jego skład wchodzi wiele chwytów, ruchów i opracowań (ugniatanie, rozcieranie, głaskanie, oklepywanie, roztrząsanie, wibracja, wałkowanie), których celem jest wspomaganie leczenia usprawniającego.

Celem masażu jest  między innymi :

– uelastycznienie blizn, tkanek skórnych i podskórnych,

– rozluźnienie tkanki mięśniowej,

– poprawa ukrwienia w tkance podskórnej i mięśniach,

– zniwelowanie zastojów naczyniowych,

– poprawa drożności naczyń limfatycznych,

– przyspieszanie likwidacji tkanki tłuszczowej.

Masaż limfatyczny jest wykonywany przy pomocy specjalnego aparatu do sekwencyjnego masażu uciskowego. Działa na zasadzie przerywanego pneumatycznego ucisku tzn. wykorzystuje przesuwającą się falę uciskową umożliwiającą kompresyjny drenaż limfatyczny. Drenaż limfatyczny głównie pobudza czynność przewodów limfatycznych, poprawia przepływ krwi, wznawia przepływ limfy w krytycznych miejscach, oraz przyśpiesza wymianę płynów w organizmie. Jest to sprzęt do fizycznej terapii służący głównie do leczenia obrzęków, opanowania dolegliwości bólowych. Zastosowanie terapii uciskowej przynosi korzyść w procesach zdrowotnych zachodzących w ludzkim organizmie. Stanowi integralną część zabiegów rehabilitacyjnych i estetycznych ciała. Masaż ten może być wykonywany na kończyny dolne oraz górne.

Masaż tkanek to forma terapii tkanek miękkich, przywracająca równowagę w głębszych warstwach tkanki łącznej i mięśniach poprzez likwidowanie napięć i restrykcji w układzie mięśniowo-powięziowym.

W masażu głębokim każdy ruch i technika powinna być ukierunkowana na cel. Praca masażysty z każdym ruchem dąży do oddziaływania na strukturę, a nie tylko odżywienie tkanki. Oprócz otwartych dłoni i opuszków palców w masażu tkanek głębokich wykorzystuje się również kostki, pięści, łokcie i przedramiona. Technika wykonywania zabiegu powinna być ergonomiczna – siła nacisku nie ma pochodzić z napięcia masażysty, lecz dzięki odpowiedniej pozycji i wysokości stołu – z jego ciężaru.

Działanie masażu tkanek głębokich:

– zwiększenie elastyczności tkanek
– likwidacja mięśniowo-powięziowych punktów spustowych
– regulacja napięcia mięśniowo-powięziowego
– przywracanie prawidłowej postawy
– wzrost ruchomości w stawach
– poprawa ukrwienia tkanek

Punktem spustowym nazywa się wrażliwe punkty w mięśniach o wzmożonym napięciu, które są bolesne pod wpływem ucisku i powodują ból promieniujący w obszarach ciała odległych od miejsca drażnienia. Punkty spustowe pojawiają się w mięśniach narażonych na długotrwałe przeciążenia, często na skutek stresu, przemęczenia, urazów i mikrourazów.

Terapia punktów spustowych ma na celu uwolnienie od bólu i poprawę zaburzonych wzorców ruchowych. Terapia ta wykorzystuje różne formy ucisku i ruchów we wrażliwych miejscach w obrębie brzuśca mięśniowego lub powięzi mięśnia. Skuteczność powyższych technik została udowodniona naukowo, a ich stosowanie jest bezpieczne dla pacjenta.

Krioterapia to leczenie zimnem. Polega na obniżaniu temperatury tkanek. W procesie tym główną rolę odgrywa przewodnictwo skórne. Niska temperatura pobudza układ odpornościowy i wzmaga produkcję hormonów, wzrasta także produkcja substancji przeciwbólowych.

Krioterapię stosuje się przeważnie w reumatologii, ortopedii, neurologii, w leczeniu oparzeń czy zapaleniu żył oraz do usuwania żylaków.

Krioterapia stosowana jest także do uśmierzania bólu, zmniejszania obrzęków , obniżenia napięcia mięśniowego. Polecana jest w leczeniu otyłości i cellulitu. Działa również tonizująco na układ nerwowy, poprawiając samopoczucie, dodaje witalności i  sił. Jest to doskonała metoda odnowy biologicznej.

Wskazania do zabiegu:

– zapalenia stawów – reumatoidalne, reaktywne, młodzieńcze przewlekłe zesztywniające

– zespół bolesnego barku

– przewlekły ból

– zapalenie kręgosłupa

– choroby reumatyczne tkanek miękkich

– zwichnięcia

– uszkodzenia stawów kolanowych

– stwardnienie rozsiane

– profilaktyka osteoporozy

– zapalenia okołostawowe ścięgien

– przemęczenie

– leczenie depresji

– dla odnowy biologicznej, gdyż wspomaga usuwanie toksyn, zwiększa przemianę materii,

– spowalnia proces starzenia się skóry

Lampa sollux to urządzenie elektryczne, emitujące promieniowanie krótkie – wnikające głębiej w tkanki – widzialne białe i podczerwone. Promieniowanie dociera do 3 cm w głąb tkanek: rozszerza naczynia krwionośne, poprawiając ukrwienie i zmniejszając napięcie mięśni i ból.

Lampy Sollux wyposażone są w  filtry ze szkła w kolorach czerwonym, niebieskim i fioletowym.:

– szkło czerwone przepuszcza promienie świetlne czerwone i podczerwone

– szkło niebieskie zatrzymuje promienie cieplne, przepuszcza zaś niebieskie.

– szkło fioletowe przepuszcza promienie fioletowe.

TENS czyli : „Przezskórna Stymulacja Nerwów”  Ogranicza doznania bólowe poprzez stymulację receptorowych dróg nerwowych do wyrzutu endogennych opioidów tkankowych, tj endorfin, enkefalin, endogennego tlenku azotu – t/j substancji, które są naturalnymi związkami leczącymi ból. Prądów TENS używa się do objawowego leczenia chronicznych bólów, stosuje się w  terapii pomocniczej przy leczeniu bólów pooperacyjnych i pourazowych. Skuteczność terapii potwierdzona jest również przez lekarzy onkologów.

Jest prądem jednokierunkowym (jednobiegunowym) o przeciętnej częstotliwości około 143 Hz. W leczeniu tym stosuje się impulsy prostokątne o czasie trwania 2 milisekundy i czasie przerwy 5milisekund oraz natężeniu 15 – 25 mA .

Metoda ta wykazuje silne działanie przekrwienie – głównie pod katodą oraz działanie przeciwbólowe – wykorzystując teorię Walla i Malzaca zmniejsza napięcie mięśni – gdyż podczas swego przepływu drażni mięśnie i wprawia je w drgania i wibracje

Prądy Kotza (rosyjska stymulacja) jest stymulacją mięśni, której poddają się tylko mięśnie szkieletowe. Są to prądy średniej częstotliwości (2500Hz lub 4000Hz) modulowane w impulsy (pakiety) prostokątne z małą częstotliwością. Celem zabiegu jest wzmocnienie siły mięśniowej oraz zwiększenie masy mięśniowej. Wskazaniami do stosowania tej metody są: zaniki mięśniowe z unieruchomienia; modelowanie sylwetki, likwidacja cellulitu, lipoliza, mięsnie hipotroficzne.  Metoda jest skuteczna, osiąga szybkie efekty  i jest praktycznie bezbolesna.

Galwanizacja to zabieg elektroleczniczy, w wykorzystujący prąd stały (w czasie przepływu prąd taki nie zmienia kierunku ani wartości natężenia).

Prąd galwaniczny powoduje usprawnienie krążenia oraz zmniejszenie odczuwania bólu. Jest stosowany między innymi w okresie przygotowawczym do elektrostymulacji w okresie dokonywania się odczynu zwyrodnieniowego po urazach nerwów,  zmianach zwyrodnieniowych stawów, w nerwobólach, zaburzeniach krążenia jak również w bólach mięśniowych.

Są to prądy małej częstotliwości złożone z prądów: impulsowego oraz stałego. Wskazaniami do ich stosowania są: 

– nerwobóle splotów nerwowych;

– nerwobóle nerwu trójdzielnego;

– zespoły bólowe w przebiegach chorób zwyrodnieniowych stawów i kręgosłupa,

– zespoły naczyniowe,

– zapalenia okołostawowe,

– rwa kulszowa

– stany po urazach stawów, mięśni oraz ścięgien,

– porażenia obwodowe nerwu twarzowego,

– półpasiec,

– odmrożenia,

– obrzęki na tle zaburzeń odżywczych,

– zaniki mięśni z nieczynności

– choroby zwyrodnieniowe stawów

PRĄDY INTERFERENCYJNE (Nemeca) to prądy średniej częstotliwości (1000-100000Hz; w fizykoterapii stosuje się zakres 2000-10000Hz) modulowane sinusoidalnie z małą częstotliwością (1-200Hz). W tym zabiegu mamy do czynienia z wykorzystaniem zjawiska interferencji, czyli nakładania się dwóch lub więcej fal. Wyróżniamy interferencję statyczną i dynamiczną. Wywołują one efekty istotne ze względów terapeutycznych, jak np. :

– pobudzenie do skurczu mięśni szkieletowych

– rozszerzenie naczyń krwionośnych

– działanie przeciwbólowe będące wynikiem podwyższenia progu bólu

– wpływ na autonomiczny układ nerwowy

– usprawnienie procesów odżywczych i przemiany materii tkanek

Różnica w działaniu pomiędzy prądami interferencyjnymi a prądami DD, polega na ich penetracji. Prądy interferencyjne – penetrują znacznie głębiej niż prądy DD Dlatego też polecane są one do leczenia chorych okolic zlokalizowanych głębiej.

Jonoforeza jest zabiegiem wprowadzania przez skórę do głębiej położonych tkanek pod wpływem prądu stałego cząsteczek leków w postaci jonowej. Jest tu wykorzystywane zjawisko biegunowości elektrod leczniczych i na zasadzie odpychania od elektrody cząsteczka leku „wpychana jest” głębiej. Metodę tę wykorzystujemy często w leczeniu bólów  kręgosłupa, leczeniu stanów przewlekłych krtani, strun głosowych, rwie kulszowej lub ramiennej, artrozy (przedwczesnym zużyciu i zwyrodnieniu tkanek tworzących staw: chrząstki stawowej, warstwy podchrzęstnej kości, płynu stawowego, torebki stawowej, więzadeł i mięśni), artralgii (ból stawów występujący w wielu chorobach reumatologicznych)

przykurczów, blizn.

Elektrostymulacja jest zabiegiem, którego celem jest wywołanie skurczu mięśnia za pomocą prądu impulsowego. Główne wskazania to porażenia wiotkie, niedowłady wiotkie, zapobieganie zanikom mięśniowym i usprawnianie upośledzonych grup mięśni.  .

W przypadku mięśni zdrowych najczęściej wykorzystuje się ją do wzmacniania mięśni (modelowanie sylwetki) lub zwalczania tkanki tłuszczowej.

Jest to rodzaj mechanoterapii, jednak lecznicze zastosowanie ultradźwięków należy do termoterapii. Pierwotna energia ultradźwięków zostaje po zaabsorbowaniu przekształcona w ciepło. Działanie biologiczne ultradźwięków odgrywa istotną rolę w:

– działaniu przeciwbólowym

– powstawaniu związków aktywnych biologicznie

– zmniejszaniu napięcia mięśni

– hamowaniu układu współczulnego

– ma wpływ na enzymy ustrojowe

– rozszerzeniu naczyń krwionośnych

– hamowaniu procesów zapalnych

– przyspieszeniu wchłaniania tkankowego

– zwiększeniu rozciągliwości tkanki łącznej w bliznach, przykurczach, zwłókniałych mięśniach i torebkach stawowych

Wskazaniami do zastosowania tej metody są:

– przewlekłe choroby reumatyczne (w okresie wolnym od ostrych stanów zapalnych)

– reumatoidalne zapalenie stawów

– choroby ścięgien; przyczepów mięśni

– zespoły bólowe kręgosłupa

– artrozy (polegają na przedwczesnym zużyciu i zwyrodnieniu tkanek tworzących staw chrząstki stawowej, warstwy podchrzęstnej kości, płynu stawowego, torebki stawowej, więzadeł i mięśni);

– choroba Bechterewa (zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa)

– przykurcz Dupuytrena (przykurcz rozcięgna dłoniowego)

– owrzodzenie goleni

– stan po złamaniach kości

– choroba Sudecka (ostry zapalny zanik kości)

– sklerodermia (przewlekła choroba tkanki łącznej, cechująca się postępującym twardnieniem i grubieniem skóry (całej lub jej części) oraz narządów wewnętrznych, np. serca, płuc, nerek, przełyku)

– choroba zwyrodnieniowa stawów

– zespół bolesnego barku, łokcia

– ostroga kości piętowej

– blizny

Laseroterapia jest biologiczną stymulacją wiązką lasera, która między innymi zwiększa syntezę kolagenu, białek, ułatwia formowanie kostnicy, usprawnia procesy metaboliczne komórek, działa przeciwbólowo. Powoduje szereg zmian w organizmie prowadzących do biologicznej odnowy komórkowej i pobudzeniu reakcji regeneracyjnych. Ogromnemu usprawnieniu ulega również zaopatrzenie tkanek w tlen. Naukowo stwierdzono również, że  pod wpływem promieniowania laserowego zauważalne są zmiany w potencjale błony komórkowej, która zwiększa swą przepuszczalność. Dzięki temu bardzo wiele ważnych dla komórki substancji może lepiej rozprzestrzeniać w obie strony, pobudzając procesy naprawcze.  Zmianom ulega też wydzielanie substancji uczestniczących – czyli neuroprzekaźników, w przekazywaniu pobudzenia w układzie nerwowym. Szczególnie korzystny wpływ obserwujemy w leczeniu uszkodzeń i stanów zapalnych tkanek miękkich. Zabiegi laserowe stosujemy w leczeniu m.inn:

– trudno gojących się ran i owrzodzenia, odleżyn

– przewlekłych stanów zapalnych

– blizn

– zespołu cieśni nadgarstka

– utrudnionego zrostu kostnego

– mięśniobóli

– nerwobóli

– choroby zwyrodnieniowej stawów

– reumatoidalne zapalenie stawów (ale nie w okresie leczenia preparatami złota)

– obrzęków

– zapalenia okołostawowego

– ostrogi piętowej

– porażenia nerwu twarzowego

– zespołu przeciążeniowego mięśni i tkanek miękkich okołostawowych (np. zespół bolesnego łokcia)

– zespołu bólowego w przebiegu dyskopatii w odcinku lędźwiowym i szyjnym

– zapalenia ścięgien, powięzi, pochewek ścięgnistych i kaletek stawowych

– neuropatii cukrzycowej (przewlekłe powikłanie cukrzycy, które cechuje się  postępującą demielinizacją nerwów obwodowych, czyli uszkodzeniem czy też zanikiem osłonki mielinowej otaczającej nerw, oraz aksonopatią polegającą na utracie włókien nerwowych i zaniku aksonów);

– trądzika pospolitego

– opryszczki

Fonoforeza to jedna z form leczenia przy pomocy ultradźwięków. Istotą tej terapii jest podawanie leków w różnych postaciach za pomocą ultradźwięków. Metoda ta pozwala na wykorzystanie drobnych drgań i mikromasażu, co pozwala na lepsze wnikanie substancji leczniczej w chore miejsce. Fonoforezę wykorzystuje się do leczenia stanów zapalnych stawów, po uarzach, w chorobie zwyrodnieniowej stawów.

Wskazania do zastosowania tej metody to:

– dolegliwości bólowe związane z chorobą zwyrodnieniową odcinka kręgosłupa szyjnego

–  przewlekłe i podostre stany zapalne stawów i okolic okołostawowych

– bóle pleców i krzyża

– nerwoból nerwu trójdzielnego

– rwa kulszowa

– łokieć tenisisty

– zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych, kolanowych, stóp i rąk

– zespół bolesnego barku

– ostrogi kości piętowej

– przykurcz Dupuytrena

– coxartroza

– blizny

Metoda PNF (Proprioceptiv Neuromuscular Facilitation) –  w tłumaczeniu torowanie nerwowo-mięśniowe. Ćwiczenia tą metodą mają na celu zwiększenie siły mięśni i zakresu dotychczasowych ruchów pacjenta. Podstawowym celem jest praca nad funkcjami stawów i mięśni. PNF wykorzystuje w terapii najsprawniejsze rejony ciała do uzyskania aktywności ruchowej w obszarach słabszych, bądź uszkodzonych. Istotą metody PNF jest maksymalne pobudzenie ekster- i proprioreceptorów znajdujących się w ciele oraz różnych sfer kory mózgowej, w celu ułatwienia (torowania) ruchu w obszarze uszkodzonym.

Ruchy, jakie w tej metodzie stosuje terapeuta są zgodne z naturalną pracą mięśni i stawów. Każdy ruch odbywa się w trzech płaszczyznach, powodując wymuszenie zaangażowania do pracy maksymalnej ilości włókien mięśniowych. Wielokrotnie powtarzany ruch może spowodować utworzenie nowego wzorca ruchowego, czyli przywrócić przewodnictwo nerwowe w uszkodzonym obszarze. Terapia metodą nie ogranicza się tylko do pracy z niesprawną częścią ciała, ale wykorzystuje w terapii również zdrowe regiony ciała. Jest bezbolesna, wysoce edukująca pacjenta i skuteczna.

Korzyści z leczenia metodą PNF to:

–  metoda przyjazna dla pacjenta – oparta na bezbolesnej pracy, wykorzystującej silne odcinki ciała i umiejętności chorego do ułatwiania reedukacji utraconych funkcji,

–  wysoki poziom bezpieczeństwa terapii wynikający z integracji zabiegu z diagnostyką,

–  możliwość pracy z chorym na każdym poziomie dysfunkcji – zabezpieczenie terapią wszelkich funkcji od ruchowych do wegetatywnych,

– wysoki poziom edukacji pacjenta, oparty na współuczestnictwie w planowaniu terapii oraz kontynuacji ćwiczeń w formie programu domowego,

– duża efektywność prowadzonej terapii, wynikająca z dokładnej analizy problemu i ukierunkowanych działań.

Wskazania do stosowanie gimnastyki metodą PNF

1. Neurologiczne:

–  przebyte incydenty naczyniowe Ośrodkowego Układu Nerwowego jak udary mózgu i przebyte krwotoki.

– choroby powodujące zaburzenia w utrzymywaniu równowagi,

– choroby które powodują upośledzenie stereotypu chodu,

– choroba Parkinsona.

– choroby związane z utrzymaniem równowagi

–  stwardnienie rozsiane (SM),

2. Ortopedyczne:

–  pacjenci pooperacyjni, przy zaburzeniach funkcji mięśni w postaci niedoboru masy oraz siły mięśniowej,

– choroby mięśni szkieletowych (m.in. dystrofie,zaburzenia metaboliczne, zmiany zapalne),

– bóle kręgosłupa segmentu szyjnego, piersiowego oraz lędźwiowo-krzyżowego,

    neuralgie nerwu trójdzielnego oraz twarzowego

– uszkodzenia tkanek miękkich aparatu ruchu: mięśni, ścięgien, więzadeł, torebek stawowych,

– zaburzenia tzw. propriocepcji jako następstwo doznanego urazu tkanek miękkich,

    zaburzenia prawidłowej postawy – reedukacja posturalna

– zaburzenia funkcji wegetatywnych (oddychanie, połykanie, artykulacja),

    leczenie stawów hypermobilnych – stabilizacje stawów kręgosłupa oraz kończyn

– złamania i zwichnięcia

Zabieg ten polega na aplikacji taśmy, która daje możliwość wywołania nie tylko zmian mechanicznych, ale również sensorycznych. Odpowiednio przyklejony plaster daje bodziec do przebudowy lub zmian funkcjonalnych organizmu. Terapia ta trwa 24h na dobę.

Kinesiology taping daje możliwość wywołania zjawiska samoleczenia organizmu, czyli tzw. kompensację, która odpowiednio kierowana prowadzi do przywrócenia i zachowania prawidłowej funkcji organizmu. Metoda ta uśmierza ból, koryguje ustawienia w stosunku do poszczególnych części ciała oraz jest podporą bierną. Również normalizuje napięcie mięśniowe, poprawia mikrokrążenie w tkankach, aktywuje system limfatyczny, wspomaga funkcję stawów oraz pobudza endogenne systemy znieczulania.

Zaletami stosowania tej metody są:

– działanie zgodne z funkcjonowaniem organizmu przez 24 godziny na dobę, a nie tylko podczas sesji terapeutycznej,

– efekt poprawy jest zauważalny bezpośrednio po aplikacji taśmy i jej utrzymywanie się  po  usunięciu plastra

– kinesio taping nie wyklucza stosowania innych form terapii

– korekcyjne

– samowspomagane

– czynno-bierne

– bierne

– czynne

– ćwiczenia w odciążeniu

– ćwiczenia w odciążeniu z oporem

– ćwiczenia z taśmą Thera-Band